Kabulümdür.
Yapışsın elleri yakama
yüzünde erisin yüzüm
aksın ömrüm, yılların oyduğu
gülücük çizgisinden,
ölümün.
ve dökülsün kanatlarım.
küllere karışıp yağacağım meraklı gözlere.
düşmektense yanmayı yeğledim ben.
rüzgara karşı değil...
kendime karşı kaybettim bu savaşı.
ve kendime rağmen kazandım.
Başarı mı şimdi bu?
Yoksa hayıflanma zamanı mı boşa giden
hayaller için?
Sona varmanın geride bıraktığı tatminsiz boşluk.
Ne yazık vazgeçmek için de geç biraz.
Öyleyse biraz daha yükselmeliyim
biraz daha her ne lazımsa ondan...
vazgeçmeliyim ağırlığımdan.
Atılması gereken gereksiz tek ağırlık
içerime çöreklenen şu yabancı
yalancı ruhumdur artık.
Bitti, son eşiği kırdım çoktan.
Parçalayıp geçtim göğün enginliğini.
Hadi son bir kez daha
çöl dudaklarımdan öp beni
güneş!
Sadece bir fısıltı kalsın geriye
“Şimdi uyan İkarus.
zaten ancak bu kadar yaklaşabilirdin
güneşe.”
/22122
Yorumlar
Yorum Gönder